کد مطلب:276407 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:105
شباهت به اسحاق
اسحاق علیه السلام؛ خداوند تعالی - پس از آن كه ساره از بچه دار شدن مأیوس شده بود - ولادت او را بشارت داد. خدای - عزّوجلّ - چنین فرموده: «وَامْرَأَتُهُ قائِمَةٌ فَضَحِكَتْ فَبَشَّرْناها بِإِسْحقَ وَمِنْ وَراءِ إِسْحقَ یَعْقُوبَ، قالَتْ یا وَیْلَتی أَ أَلِدُ وَأَنَا عَجُوزٌ وَهذا بَعْلِی شَیْخاً إِنَّ هذا لَشَیْ ءٌ عَجِیبٌ»؛ [1] زنش در حالی كه ایستاده بود [از خوشحالی] بخندید، پس او را به اسحاق و بعد از او به یعقوب بشارت دادیم. (سارا) گفت: آیا می شود من بزایم در حالی كه پیرزنی هستم و این شوهرم پیرمردی است! همانا این چیز شگفتی است.
قائم علیه السلام نیز بعد از آن كه مردم از ولادت او مأیوس شدند، ولادتش بشارت داده شده،
[ صفحه 270]
چنان كه در خرایج از عیسی بن صبیح (یا مسیح) روایت شده كه گفت: امام حسن عسكری علیه السلام با ما وارد زندان شد، من در حقّ او معرفت داشتم، به من فرمود: تو شصت و پنج سال و یك ماه و دو روز عمر داری. كتاب دعایی همراه من بود كه در آن تاریخ ولادتم نوشته شده بود، وقتی به آن نگریستم دیدم همان طور است كه آن حضرت فرمود، سپس فرمود: آیا اولاد داری؟ عرض كردم: نه. دست به دعا برداشت كه: خدایا! فرزندی به او روزی كن تا بازوی او باشد كه فرزند چه خوب بازویی است. سپس به این بیت از شعر متمثّل شد و گفت:
مَنْ كانَ ذا عَضُدٍ یَدْرِكُ ظُلامَتَهُ
إِنَّ الدَّلِیلَ الَّذِی لَیْسَتْ لَهُ عَضُدٌ
هر كه بازویی داشته باشد حقوق پایمال شده خود را به دست می آورد، ذلیل آن است كه بازویی نداشته باشد.
به آن حضرت عرض كردم: آیا شما فرزند داری؟ فرمود: آری، به خدا سوگند! برای من فرزندی خواهد بود كه زمین را از قسط و عدل پر می كند، امّا الان فرزندی ندارم، سپس باز (به این اشعار) متمثّل شد، فرمود:
لَعَلَّكَ یَوْماً أَنْ تَرانِی كَأَنَّما
بَنی حَوالِیَ الأَسْوَدِ اللَّوابِدِ
فَإِنَّ تَمِیماً قَبْلَ أَنْ یَلِدَ الحِصی
أَقامَ زَماناً وَهْوَ فِی النّاسِ واحِدٌ
شاید كه روزی فرا رسد تو ببینی كه فرزندانم همچون شیرانی پیرامونم هستند.
پس به راستی كه تمیم، پیش از آن كه فرزندان زیادی را به دنیا آورد روزگاری دراز در میان مردم تنها بود. [2] .
قائم علیه السلام نیز بعد از آن كه مردم از ولادت او مأیوس شدند، ولادتش بشارت داده شده،
[ صفحه 270]
چنان كه در خرایج از عیسی بن صبیح (یا مسیح) روایت شده كه گفت: امام حسن عسكری علیه السلام با ما وارد زندان شد، من در حقّ او معرفت داشتم، به من فرمود: تو شصت و پنج سال و یك ماه و دو روز عمر داری. كتاب دعایی همراه من بود كه در آن تاریخ ولادتم نوشته شده بود، وقتی به آن نگریستم دیدم همان طور است كه آن حضرت فرمود، سپس فرمود: آیا اولاد داری؟ عرض كردم: نه. دست به دعا برداشت كه: خدایا! فرزندی به او روزی كن تا بازوی او باشد كه فرزند چه خوب بازویی است. سپس به این بیت از شعر متمثّل شد و گفت:
مَنْ كانَ ذا عَضُدٍ یَدْرِكُ ظُلامَتَهُ
إِنَّ الدَّلِیلَ الَّذِی لَیْسَتْ لَهُ عَضُدٌ
هر كه بازویی داشته باشد حقوق پایمال شده خود را به دست می آورد، ذلیل آن است كه بازویی نداشته باشد.
به آن حضرت عرض كردم: آیا شما فرزند داری؟ فرمود: آری، به خدا سوگند! برای من فرزندی خواهد بود كه زمین را از قسط و عدل پر می كند، امّا الان فرزندی ندارم، سپس باز (به این اشعار) متمثّل شد، فرمود:
لَعَلَّكَ یَوْماً أَنْ تَرانِی كَأَنَّما
بَنی حَوالِیَ الأَسْوَدِ اللَّوابِدِ
فَإِنَّ تَمِیماً قَبْلَ أَنْ یَلِدَ الحِصی
أَقامَ زَماناً وَهْوَ فِی النّاسِ واحِدٌ
شاید كه روزی فرا رسد تو ببینی كه فرزندانم همچون شیرانی پیرامونم هستند.
پس به راستی كه تمیم، پیش از آن كه فرزندان زیادی را به دنیا آورد روزگاری دراز در میان مردم تنها بود. [2] .
[1] سوره هود، آيه 71 و 72.
[2] الخرايج: 72.